افزایش سنجشها برای صادرات گندم بیشتر از ترکیه
متدها و اعمال تست آرد و خمیر
آوریل 13, 2020
روسیه صادرات غلات را متوقف میکند
آوریل 19, 2020
به گزارش نگاه هستي و به نقل از ميلر، يکي از بزرگترين مشکلاتي که در صنعت آسياباني ترکيه وجود دارد، مشکلات دسترسي به مواد خام باکيفيت، ارزان و کافي است.
همانطور که در ميلر بيان شده، لازم است سنجشها و اندازهگيريهايي براي گندم داخلي اين کشور انجام شود تا بتوان آن را به مرحله صادرات رساند. ضروري است که براي ورود به کشاورزي صنعتي، قدمهايي برداشته شود بدون اينکه به کشوري وابسته به واردات گندم تبديل شويم. اقدامات لازم نيز بايد صورت گيرد تا کشاورز براي ورود دوباره به توليد داخل، انگيزه پيدا کند.
بخش صادرات ترکيه مدت زمان زيادي است که دورهاي طلايي را تجربه ميکند اما دو مشکل اساسي نيز در اين بخش وجود دارد؛ نخست، ظرفيت بيهوده و استفاده نشده و دوم، مشکل فقدان مواد خام کافي و با کيفيت و همچنين ارزان است. اگر راه حلي براي اين مشکلات در صنعت گندم و آرد ترکيه پيدا شود نيز همچنان سختيهايي ادامهدار در اين بخش وجود خواهد داشت.
بر اساس گزارش بخش غلات در سال 2018 که از سوي برد غلات ترکيه منتشر شد، تعداد کارخانههاي آسياب فعال ترکيه، 659 واحد است. استفاده واقعي از ظرفيت در اين 659 کارخانه، 52 درصد در مقايسه با ظرفيت نصب شده است. به عبارت ديگر، نيمي از ظرفيت، بلا استفاده مانده است. براي اينکه از اين ظرفيتها استفاده شود، بايد جواز توليد آرد گندم بيشتري داده شده و همچنين جلوي احداث کارخانههاي جديد گرفته شود. يکي ديگر از مشکلاتي که در اين زمينه در کشور ترکيه وجود دارد، ريسک کاهش در بازار صادرات است. ترکيه به تنهايي حدود يک سوم از صادرات آرد جهان را در 6 سال گذشته انجام داده اما ريسکهاي متفاوتي در مدت زمان متوسط و بلند در انتظار اين کشور است.
ترکيه بايد هم تعداد کشورهاي مقصد صادراتي خود و هم حجم صادراتش را افزايش دهد. نيمي از اين صادرات به کشور عراق صورت ميگيرد و نياز است اقدامات احتياطي در برابر اين موقعيت ريسکي صورت بگيرد. در حقيقت، در حالي که عراق 51 درصد از صادرات اين کشور در سال 2017 را از آن خود کرد، اين درصد در سال 2018 کاهش يافت و در نهايت به 42 درصد در يازده ماه سال 2019 رسيد. اين موقعيت نشان ميدهد که اگرچه اين کشور داراي مزاياي سياسي و جغرافيايي است، تسلط بازار ترکيه در اين بازار کاهش پيدا کرده است. دولت عراق تصميمهاي جديدي براي افزايش توليد داخلي گرفته و روابط خوبي با ايران دارد. دولت عراق تصميمي در نوزدهم ژوئن 2019 برابر با 29 خرداد 98، گرفته و واردات پاستا، تخممرغ و ورميشل از ترکيه را ممنوع کرد. اين ريسک براي آرد نيز وجود دارد. کارخانههاي آسياب عراق از 33 درصد ظرفيت خود استفاده ميکنند و با اعمال محدوديت در واردات آرد، مشکل ظرفيت خالي مانده در حال تشديد است.
دومين ريسکي که در طولاني مدت وجود دارد، اين است که روسيه و اوکراين ممکن است سهمي از بازار صادرات آرد را به دست بياورند. هر دو کشور داراي بندرهايي هستند و مواد خام ارزان و با کيفيت بالا را توليد ميکنند. آرد در مقايسه با گندم، داراي ارزش افزوده بيشتري است و به همين دليل است که سرمايهگذاران هر دو کشور به آرد جذب شدهاند. به همين دليل، اوکراين جايگاه پنجم جهان در صادرات گندم و جايگاه هفتم را در صادرات آرد دارد. اين کشور صادرات آرد خود را به ميزان 70 درصد در 10 سال گذشته افزايش داده و به 440 هزار تن رسانده است. در روسيه هم شرايطي ايجاد شده تا صادرات آرد بيشتر شود. کمپانيهاي اين کشور داراي ظرفيت ذخيره و توليد لازم هستند اما در روسيه بر خلاف ترکيه، پشتيباني از صادرات آرد صورت نميگيرد. ما بر اين باور هستيم که روسيه ممکن است صادرات خود را چندين برابر افزايش دهد و ممکن است به يکي از بزرگترين صادرکنندگان اين محصول تبديل شود.
يکي ديگر از بزرگترين مشکلاتي که در اين بخش کشور ترکيه وجود دارد، سختي دسترسي به مواد اوليه با کيفيت، ارزان و کافي است. ضروري است که اندازهگيري و سنجش بيشتري صورت بگيرد و صادرات با گندم داخلي اين کشور انجام شود. ميزان متوسط مصرف گندم ترکيه، حدود 19 ميليون تن در سال 2019، 5/21 ميليون تن در سال 2017 و 20 ميليون تن در سال 2018 بود. در سال جاري، توليد گندم حدود 5 درصد کاهش پيدا کرده و به کمتر از سال گذشته رسيد. به نظر ميرسد ميزان توليد و مصرف، هماندازه باشد، 1/16 ميليون تن از 19 ميليون تن توليد براي نان به کار رفته و پيشبيني مصرف گندم ناني، 3/17 ميليون تن است. ضروري است تا قدمهايي به سوي کشاورزي صنعتي برداشته شده بدون اينکه اين کشور به تجارت خارجي گندم وابسته شود و همچنين بايد کارهاي لازم صورت گيرد تا کشاورزان به توليد دوباره گندم روي بياورند.
مشکل ديگري که در اين بخش و در مورد گندم ناني وجود دارد، اين است که گندم ناني با بخش پاستا به اشتراک گذاشته ميشود. علاوه بر اين، بخش پاستا همانند بخش آرد بايد اول به واردات گندم و سپس به صادرات پاستا بپردازد. اگر اقدامات احتياطي صورت نگيرد، اين بخش با مشکلات بسياري روبهرو خواهد شد. اين کشور نه تنها بايد براي مصرف داخلياش به افزايش توليد گندم بپردازد بلکه بايد جلوي تنگناي وارداتي را نيز بگيرد، به خصوص وقتي که اين واردات ميخواهد براي صادرات انجام شود. فقط اينگونه است که ترکيه ميتواند ريسک اوکراين و روسيه را از بين ببرد. اگر ترکيه بتواند آرد توليدي از گندم داخلياش را صادر کند، ميتواند کمک بسيار زيادي به اقتصاد داخلياش کند.
در کلام آخر، شرايط غير قابل انتظار آب و هوايي و سوانح طبيعي، شروع به ايجاد تغيير در دنياي امروز کرده است. امسال، ذخاير برد غلات ترکيه کمتر از سطح نرمال بوده و مطمئنا روزهاي غير قابل پيشبيني نيز در راه است.
بخش صادرات ترکيه مدت زمان زيادي است که دورهاي طلايي را تجربه ميکند اما دو مشکل اساسي نيز در اين بخش وجود دارد؛ نخست، ظرفيت بيهوده و استفاده نشده و دوم، مشکل فقدان مواد خام کافي و با کيفيت و همچنين ارزان است. اگر راه حلي براي اين مشکلات در صنعت گندم و آرد ترکيه پيدا شود نيز همچنان سختيهايي ادامهدار در اين بخش وجود خواهد داشت.
بر اساس گزارش بخش غلات در سال 2018 که از سوي برد غلات ترکيه منتشر شد، تعداد کارخانههاي آسياب فعال ترکيه، 659 واحد است. استفاده واقعي از ظرفيت در اين 659 کارخانه، 52 درصد در مقايسه با ظرفيت نصب شده است. به عبارت ديگر، نيمي از ظرفيت، بلا استفاده مانده است. براي اينکه از اين ظرفيتها استفاده شود، بايد جواز توليد آرد گندم بيشتري داده شده و همچنين جلوي احداث کارخانههاي جديد گرفته شود. يکي ديگر از مشکلاتي که در اين زمينه در کشور ترکيه وجود دارد، ريسک کاهش در بازار صادرات است. ترکيه به تنهايي حدود يک سوم از صادرات آرد جهان را در 6 سال گذشته انجام داده اما ريسکهاي متفاوتي در مدت زمان متوسط و بلند در انتظار اين کشور است.
ترکيه بايد هم تعداد کشورهاي مقصد صادراتي خود و هم حجم صادراتش را افزايش دهد. نيمي از اين صادرات به کشور عراق صورت ميگيرد و نياز است اقدامات احتياطي در برابر اين موقعيت ريسکي صورت بگيرد. در حقيقت، در حالي که عراق 51 درصد از صادرات اين کشور در سال 2017 را از آن خود کرد، اين درصد در سال 2018 کاهش يافت و در نهايت به 42 درصد در يازده ماه سال 2019 رسيد. اين موقعيت نشان ميدهد که اگرچه اين کشور داراي مزاياي سياسي و جغرافيايي است، تسلط بازار ترکيه در اين بازار کاهش پيدا کرده است. دولت عراق تصميمهاي جديدي براي افزايش توليد داخلي گرفته و روابط خوبي با ايران دارد. دولت عراق تصميمي در نوزدهم ژوئن 2019 برابر با 29 خرداد 98، گرفته و واردات پاستا، تخممرغ و ورميشل از ترکيه را ممنوع کرد. اين ريسک براي آرد نيز وجود دارد. کارخانههاي آسياب عراق از 33 درصد ظرفيت خود استفاده ميکنند و با اعمال محدوديت در واردات آرد، مشکل ظرفيت خالي مانده در حال تشديد است.
دومين ريسکي که در طولاني مدت وجود دارد، اين است که روسيه و اوکراين ممکن است سهمي از بازار صادرات آرد را به دست بياورند. هر دو کشور داراي بندرهايي هستند و مواد خام ارزان و با کيفيت بالا را توليد ميکنند. آرد در مقايسه با گندم، داراي ارزش افزوده بيشتري است و به همين دليل است که سرمايهگذاران هر دو کشور به آرد جذب شدهاند. به همين دليل، اوکراين جايگاه پنجم جهان در صادرات گندم و جايگاه هفتم را در صادرات آرد دارد. اين کشور صادرات آرد خود را به ميزان 70 درصد در 10 سال گذشته افزايش داده و به 440 هزار تن رسانده است. در روسيه هم شرايطي ايجاد شده تا صادرات آرد بيشتر شود. کمپانيهاي اين کشور داراي ظرفيت ذخيره و توليد لازم هستند اما در روسيه بر خلاف ترکيه، پشتيباني از صادرات آرد صورت نميگيرد. ما بر اين باور هستيم که روسيه ممکن است صادرات خود را چندين برابر افزايش دهد و ممکن است به يکي از بزرگترين صادرکنندگان اين محصول تبديل شود.
يکي ديگر از بزرگترين مشکلاتي که در اين بخش کشور ترکيه وجود دارد، سختي دسترسي به مواد اوليه با کيفيت، ارزان و کافي است. ضروري است که اندازهگيري و سنجش بيشتري صورت بگيرد و صادرات با گندم داخلي اين کشور انجام شود. ميزان متوسط مصرف گندم ترکيه، حدود 19 ميليون تن در سال 2019، 5/21 ميليون تن در سال 2017 و 20 ميليون تن در سال 2018 بود. در سال جاري، توليد گندم حدود 5 درصد کاهش پيدا کرده و به کمتر از سال گذشته رسيد. به نظر ميرسد ميزان توليد و مصرف، هماندازه باشد، 1/16 ميليون تن از 19 ميليون تن توليد براي نان به کار رفته و پيشبيني مصرف گندم ناني، 3/17 ميليون تن است. ضروري است تا قدمهايي به سوي کشاورزي صنعتي برداشته شده بدون اينکه اين کشور به تجارت خارجي گندم وابسته شود و همچنين بايد کارهاي لازم صورت گيرد تا کشاورزان به توليد دوباره گندم روي بياورند.
مشکل ديگري که در اين بخش و در مورد گندم ناني وجود دارد، اين است که گندم ناني با بخش پاستا به اشتراک گذاشته ميشود. علاوه بر اين، بخش پاستا همانند بخش آرد بايد اول به واردات گندم و سپس به صادرات پاستا بپردازد. اگر اقدامات احتياطي صورت نگيرد، اين بخش با مشکلات بسياري روبهرو خواهد شد. اين کشور نه تنها بايد براي مصرف داخلياش به افزايش توليد گندم بپردازد بلکه بايد جلوي تنگناي وارداتي را نيز بگيرد، به خصوص وقتي که اين واردات ميخواهد براي صادرات انجام شود. فقط اينگونه است که ترکيه ميتواند ريسک اوکراين و روسيه را از بين ببرد. اگر ترکيه بتواند آرد توليدي از گندم داخلياش را صادر کند، ميتواند کمک بسيار زيادي به اقتصاد داخلياش کند.
در کلام آخر، شرايط غير قابل انتظار آب و هوايي و سوانح طبيعي، شروع به ايجاد تغيير در دنياي امروز کرده است. امسال، ذخاير برد غلات ترکيه کمتر از سطح نرمال بوده و مطمئنا روزهاي غير قابل پيشبيني نيز در راه است.
